FILIP, Koning der Belgen,
Aan allen die nu zijn en hierna wezen zullen, Onze Groet.
Gelet op de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994, artikel 86, § 3, gewijzigd bij de wet van 22 augustus 2002 en bij de wet van 29 maart 2012 houdende diverse bepalingen;
Gelet op het koninklijk besluit van 20 juli 1971 houdende instelling van een uitkeringsverzekering en een moederschapsverzekering ten voordele van de zelfstandigen en van de meewerkende echtgenoten;
Gelet op het advies van het Beheerscomité van de uitkeringsverzekering voor zelfstandigen, gegeven op 29 april 2015;
Gelet op het advies van de Inspecteur van Financiën, gegeven op 27 mei 2015;
Gelet op de akkoordbevinding van de Minister van Begroting, gegeven op 4 augustus 2015;
Gelet op het advies nr. 61.442/1 van de Raad van State, gegeven op 15 juni 2017, met toepassing van artikel 84, § 1, eerste lid, 2°, van de wetten op de Raad van State, gecoördineerd op 12 januari 1973;
Gelet op de impactanalyse van de regelgeving uitgevoerd overeenkomstig artikelen 6 en 7 van de wet van 15 december 2013 houdende diverse bepalingen inzake administratieve vereenvoudiging;
Op de voordracht van de Minister van Sociale Zaken en de Minister van Zelfstandigen, en op het advies van de in Raad vergaderde Ministers,
Hebben Wij besloten en besluiten Wij :
Artikel 1. Artikel 67 van het koninklijk besluit van 20 juli 1971 houdende instelling van een uitkeringsverzekering en een moederschapsverzekering ten voordele van de zelfstandigen en van de meewerkende echtgenoten, gewijzigd bij het koninklijk besluit van 27 juli 2011, wordt vervangen als volgt :
« Wordt van het recht op uitkeringen uitgesloten naar rata van ten minste 3 daguitkeringen en ten hoogste 400 daguitkeringen :
1° de gerechtigde die, op basis van een valse verklaring of een vals bescheid, onverschuldigde uitkeringen heeft ontvangen;
2° de gerechtigde die nalaat zijn verzekeringsinstelling kennis te geven:
a) van het hervatten van een beroepsbezigheid of
b) van elk element tot wijziging van het in artikel 63 bedoeld inlichtingenblad dat op het recht op uitkeringen een weerslag heeft. ».
Art. 2. Artikel 68 van hetzelfde besluit wordt vervangen als volgt :
« De duur van de in artikel 67 bepaalde uitsluiting, wordt vastgesteld in functie van de duur van de inbreuk :
1° kan van het recht op uitkeringen uitgesloten worden gedurende ten minste 3 dagen en ten hoogste 49 dagen, de verzekerde die gedurende ten minste 1 dag en ten hoogste 30 dagen een inbreuk heeft begaan;
2° kan van het recht op uitkeringen uitgesloten worden gedurende ten minste 50 dagen en ten hoogste 120 dagen, de verzekerde die gedurende ten minste 31 dagen en ten hoogste 100 dagen een inbreuk heeft begaan;
3° kan van het recht op uitkeringen uitgesloten worden gedurende ten minste 150 dagen en ten hoogste 400 dagen, de verzekerde die gedurende ten minste 101 dagen een inbreuk heeft begaan. ».
Art. 3. Artikel 69 van hetzelfde besluit, vervangen bij het koninklijk besluit van 27 juli 2011, wordt vervangen als volgt :
« § 1. De bepalingen betreffende de verzachtende omstandigheden, het uitstel en de herhaling, opgenomen in artikel 168quinquies, § 3, tweede lid, § 3/1 en § 4, tweede lid van de gecoördineerde wet van 14 juli 1994, zijn van toepassing op de administratieve sancties die worden bepaald in onderhavig besluit.
§ 2. In geval van samenloop van verscheidene inbreuken worden de sancties samengevoegd, zonder dat, wat de in artikel 67 bedoelde sancties betreft, de zwaarste sanctie bedoeld in artikel 68, 3°, mag overschreden worden.
§ 3. De bepalingen betreffende de kennisgeving van het proces-verbaal aan de verzekerde, de modaliteiten van de uitspraak van de sancties en de verjaring, opgenomen in artikel 168quinquies, § 5, § 6 en § 8 van de gecoördineerde wet van 14 juli 1994, zijn van toepassing op de administratieve sancties die worden bepaald in onderhavig besluit.
§ 4. De administratieve sancties bepaald in artikel 67 mogen alleen worden uitgesproken indien het openbaar ministerie van oordeel is dat geen enkele strafvervolging moet worden ondernomen of dat artikelen 216bis en 216ter van het Wetboek van strafvordering niet moeten worden toegepast.".
Art. 4. Artikel 70 van hetzelfde besluit, gewijzigd bij het koninklijk besluit van 17 april 1986, wordt opgeheven.
Art. 5. Artikel 71 van hetzelfde besluit, vervangen bij het koninklijk besluit van 27 juli 2011, wordt opgeheven.
Art. 6. Dit besluit is enkel van toepassing op inbreuken die ten vroegste op de datum van inwerkingtreding van dit besluit een aanvang nemen. Inbreuken die voordien een aanvang hebben genomen, maar na de datum van inwerkingtreding van dit besluit blijven voortduren, zullen worden bestraft overeenkomstig de regelgeving zoals deze bestond vóór de inwerkingtreding van dit besluit.
Indien evenwel de sanctie voorzien door dit besluit, zoals van toepassing op de dag van de beslissing, minder hoog is dan de sanctie voorzien op de dag waarop de inbreuk werd gepleegd, past de leidend ambtenaar de sanctie voorzien door dit besluit toe.
Art. 7. De minister bevoegd voor Sociale Zaken en de minister bevoegd voor Zelfstandigen zijn, ieder wat hem betreft, belast met de uitvoering van dit besluit.
Gegeven te Brussel, 11 juli 2017.
FILIP
Van Koningswege :
De Minister van Sociale Zaken,
M. DE BLOCK
De Minister van Zelfstandigen,
W. BORSUS
