Herhaalde inbeslagname van dieren bij landbouwers

Mevrouw De Vroe heeft het woord.

Minister, mijn vraag gaat over dierenverwaarlozing. We staan met zijn allen op de bres voor meer dierenwelzijn in Vlaanderen, en er is een schrijnend geval waarover ik u graag wilde bevragen. In Pepingen zijn veertien schapen in beslag genomen die in erbarmelijke omstandigheden werden gehouden bij een koppel landbouwers dat al meermaals werd veroordeeld voor dierenverwaarlozing en ook het verbod opgelegd had gekregen om nog dieren te houden. De huisvesting van de schapen was zo slecht dat de dieren een natte vacht hadden en in de modder stonden. Een veearts stelde ook vast dat de dieren last hadden van schurft.

Het is de zoveelste episode in een onsmakelijke geschiedenis die al bijna vijftien jaar lang aan de gang is. De eerste vaststellingen van dierenverwaarlozing door het veehouderskoppel dateren al van 2005 en gaven aanleiding tot een eerste veroordeling, waarbij een levenslang verbod op het houden van dieren werd opgelegd. Na verscheidene inspecties door het Federaal Agentschap voor de veiligheid van de voedselketen (FAVV) en de Inspectiedienst Dierenwelzijn tussen 2006 en 2013 kwam het ook tot een tweede proces, waarbij geldboetes werden opgelegd, alsook een nieuw verbod op het houden van dieren. Bij controles tussen 2014 en 2016 stelden diezelfde agentschappen opníeuw inbreuken op het dierenwelzijn vast. Het verbod om dieren te houden had het koppel gewoon omzeild door te doen alsof de dieren eigendom van hun ouders waren. Een en ander leidde tot een derde proces, waarbij ditmaal ook de ouders van de vrouw werden vervolgd. Op 11 februari jongstleden stelde de lokale politie van de zone Pajottenland vast dat het koppel opnieuw dieren hield. De schapen werden in beslag genomen en het parket opende een onderzoek.

Minister, een schrijnend geval, en daarom had ik graag aan u de volgende vragen gesteld. Wat is het controlebeleid van de inspectiediensten bij veroordeelden? Met welke frequentie en op welke wijze worden dergelijke cases opgevolgd? Hoe is het mogelijk dat dit soort incidenten nog steeds kan voorvallen na zoveel eerdere veroordelingen? Valt het frequent voor dat mensen recidiveren op het vlak van dierenmishandeling? Welk beleid voert de Inspectiedienst Dierenwelzijn ten aanzien van dit soort meervoudig veroordeelde dierenmishandelaars? Bestaat er in dit verband ook zoiets als een zwarte lijst? Hoe wordt dit opgevolgd? Wat zal er door u en uw diensten en door de Inspectiedienst Dierenwelzijn worden ondernomen om toekomstgericht te voorkomen dat het betrokken koppel en hun medeplichtigen nogmaals in de fout zouden gaan? Welke conclusies trekt u uit dit jammerlijke voorval met betrekking tot het algemene inspectiebeleid?

Minister Weyts heeft het woord.

Dit is natuurlijk een lopende strafprocedure, zodat ik niet al te veel kan ingaan op details, maar het klopt wel dat de Inspectiedienst Dierenwelzijn in samenwerking met het FAVV, politie en parket op de betrokken locatie al bijna vijftien jaar jaarlijks heel wat dieren in beslag heeft genomen. Er zijn ondertussen ook al verscheidene veroordelingen uitgesproken, onder andere inzake een verbod op het houden van dieren.

Wij hebben de afspraak gemaakt met de parketten dat de parketten tweemaal per jaar aan de inspectiedienst een lijst bezorgen van personen die een verbod opgelegd hebben gekregen inzake het houden van dieren. Op basis daarvan wordt er ook punctueel gecontroleerd, om toe te zien op de naleving van dat verbod.

Ik moet echter zeggen dat in de praktijk de veroordeling meestal volstaat. De casus die u beschrijft, is dus zeer uitzonderlijk. Af en toe worden er opnieuw dieren aangetroffen, dan worden die in beslag genomen. Maar dat is echt een minderheid. Er zijn echter hardleerse personen, die elk verbod naast zich neerleggen, die keer op keer dieren binnenhalen en daarvoor een omweg gebruiken, namelijk het inschrijven via andere personen.

Hoe is het mogelijk dat die personen zich dieren blijven aanschaffen ondanks meerdere veroordelingen? Omdat het nu eenmaal onmogelijk is om naast elke veroordeelde permanent een inspecteur of politieagent te plaatsen. Wat wel kan, en wat ook gebeurt, is dat we die hardleerse eigenaars nauwgezet in het oog houden en optreden als zij opnieuw in de fout gaan. Ook in dezen hebben we natuurlijk controle uitgeoefend. Het is niet toevallig dat zij opnieuw zijn betrapt. Dat komt door een routinecontrole. In dezen hebben de betrokken diensten goed werk geleverd, denk ik. Als decreetgever hebben wij er ook voor gezorgd dat de straffen zijn verhoogd, heel specifiek voor zulke gevallen van recidive.

Aan de ene kant hebben de politie, de inspectiediensten en het parket dus hun werk gedaan. De wetgever heeft zijn werk gedaan. Ik hoop dat ook de rechtbank in dezen zijn werk kan doen, met het uitspreken van strenge straffen. We hebben het mogelijk gemaakt om effectieve gevangenisstraffen op te leggen. Laten we hopen dat de rechtbank in dezen ook daartoe een uitspraak zal doen.

Mevrouw De Vroe heeft het woord.

Minister, dank u wel. Het is inderdaad een schrijnend geval, en laten we inderdaad hopen, zoals u ook zei, dat het een uitzonderlijke casus is. Ik denk dat het controlebeleid in dezen inderdaad werkt, getuige het feit dat er al meerdere malen dieren in beslag zijn genomen, dat er al verboden zijn uitgesproken. We hebben hier inderdaad te maken met een hardleers koppel, dat omwegen vindt om alles te omzeilen. Ik denk dat het heel belangrijk is dat de door u uitgebouwde versterkte controlediensten op basis van de lijst die wordt overgemaakt dat koppel maar ook eventuele andere hardleerse personen in de toekomst nauwgezet in het oog blijven houden.

Het is heel positief nieuws dat u hier ook hebt gesteld dat het parket u tweemaal per jaar een lijst overmaakt van de hardleerse personen of de personen die geen dieren meer mogen houden, en dat u hen in de toekomst punctueel zult laten controleren om te zien of zij het opgelegde verbod naleven. Ik zal dit uiteraard verder blijven volgen, maar uw antwoord stelt me tevreden.

Mevrouw Rombouts heeft het woord.

Voorzitter, collega’s, ik wil me aansluiten bij deze vraagstelling, niet specifiek over deze case, maar wel over het feit dat er inderdaad soms mensen zijn die veroordeeld zijn tot het niet meer mogen houden van dieren, maar zich er blijkbaar toch niet van kunnen weerhouden en zich willens nillens toch nog dieren aanschaffen. Minister, als het gaat over grote zoogdieren, en eigenlijk zelfs ook over de kleinere huisdieren, hebben wij ondertussen traceringssystemen, systemen waar de eigenaar eigenlijk ook aan is gekoppeld. Ik denk dan bijvoorbeeld aan Sanitel. Ik denk eventueel aan chipsystemen als het ook over de kleinere gaat. Wordt er ook een koppeling gemaakt naar die systemen? Ik ben immers heel blij dat u aangeeft tweemaal een lijst te krijgen en er op die manier telkens voor te zorgen dat er ook daadwerkelijk een controle gebeurt. Dat is een heel interessante piste, maar ik denk dat er nog sneller kan worden gewerkt.

Stel bijvoorbeeld dat de gegevens van Sanitel ook gekoppeld worden of dat Sanitel ook op de hoogte wordt gehouden. Dan treedt er, zodra mensen aangegeven zijn, een alarm, een knipperlicht in werking: die mensen mogen geen dieren houden. Het kan natuurlijk zijn dat die personen ook met die zaken niet in orde zijn, maar dat is dan ook effectief een inbreuk. Ik ga ervan uit dat zij de sanitaire voorwaarden toch blijven respecteren. Kan dat denkspoor misschien onderzocht worden?

Minister Weyts heeft het woord.

Zonder dat ik volledig het licht kan laten schijnen op de specifieke casus, denk ik dat het in dezen geen soelaas zou bieden omdat men natuurlijk andere namen heeft gebruikt voor de registratie. Men kan altijd op een andere naam of op een ander adres inschrijven. In dezen denk ik dat het geen soelaas zou kunnen bieden.

Mevrouw De Vroe heeft het woord.

In dezen misschien niet, minister, maar persoonlijk denk ik dat het wel een interessant denkspoor is dat mevrouw Rombouts aanhaalt. Misschien kan toch eens onderzocht worden of het in andere, uitzonderlijke cases wel een oplossing zou kunnen bieden.

De vraag om uitleg is afgehandeld.