VraEuropese verordening die voor onrust zorgt bij de beoefenaars van de duivensport

– Wegens de coronamaatregelen werd deze vraag om uitleg via videoconferentie behandeld.

De heer Deckmyn heeft het woord.

Minister, ik heb deze vraag eigenlijk vorige maand al ingediend. Ondertussen zullen er misschien al evoluties zijn in het dossier.

Een Europese verordening blijkt voor veel onrust te zorgen in de wereld van de duivensport. Deze verordening gaat in vanaf 21 april 2021 en bepaalt dat de duiven minstens drie weken ononderbroken in hetzelfde hok moeten blijven alvorens ze het land mogen verlaten. Via de media konden we vernemen dat voor velen deze maatregel het einde zou kunnen betekenen voor de duivensport. De verordening waarvan sprake wordt vertaald als ‘Animal Health Law’ en bepaalt het vervoer van dieren binnen de Europese Unie en wil eigenlijk de verspreiding van ziektes zoals de vogelgriep tegengaan, dus in eerste instantie wel een nobele doelstelling.

Maar één bepaald artikel in deze verordening, met name artikel 59, is de oorzaak van de onrust bij de mensen van de duivensport. Het is een artikel waarin wordt bepaald dat wedstrijdduiven minstens 21 dagen ononderbroken in een geregistreerde inrichting moeten verblijven alvorens ze naar het buitenland mogen vertrekken. In de media laat Pascal Lanneau, vicevoorzitter van de International Veterinary Pigeons Association (IVPA), weten dat als een duivensporter reisduiven wil laten deelnemen aan een vlucht uit Frankrijk, hij zijn deelnemende duiven bijgevolg eerst drie weken in een hok moet laten. Hij stelt: “Ze mogen niet in contact kunnen treden met andere dieren of hokgenoten die niet zullen deelnemen aan die specifieke wedstrijd. In die periode kunnen de duiven ook niet trainen. Vergelijk het met een wielrenner die drie weken in de zetel hangt, en dan plots de Ronde van Vlaanderen moet rijden.”

Maar er zijn nog andere obstakels, zoals het feit dat de duiven 48 uur voor vertrek gecontroleerd moeten worden door een erkende dierenarts, die vervolgens een gezondheidscertificaat moet uitschrijven. Dit is onmogelijk, zo stelt Lanneau, die besluit door aan te geven dat dit het einde betekent van de duivensport. Ook de Koninklijke Belgische Duivenliefhebbersbond (KBDB) deelt die mening. Nu zijn bijna alle Europese duivensportfederaties gestart met te onderzoeken op welke manier ze die maatregel nog kunnen laten aanpassen.

Het zijn natuurlijk nobele doelstellingen om ervoor te zorgen dat dit allemaal goed verloopt, maar daar komen heel wat vragen bij kijken.

Minister, mijn eerste vraag was of u op de hoogte bent van de problematiek. Maar aangezien ik de vraag al een maand geleden ingediend heb en er ondertussen waarschijnlijk al evoluties zijn, bent u ongetwijfeld op de hoogte. Bent u eventueel betrokken bij de poging om de Europese verordening te laten bijsturen? Welke initiatieven hebt u eventueel ondertussen genomen om ervoor te zorgen dat de duivensport deze Europese verordening kan overleven?

Minister Weyts heeft het woord.

Het gaat, voor alle duidelijkheid, in dezen niet om een maatregel die het beleid van Dierenwelzijn betreft, maar wel dierengezondheid. Tot onze gedeelde spijt is dat nog steeds een federale bevoegdheid. Richting het Europese niveau kan ik zelfs geen initiatief nemen. De KBDB heeft mij daaromtrent ook niet gecontacteerd, of mijn diensten of kabinet.

Ik hoorde in uw discours een beetje een verkeerde verwijzing. Het gaat niet om het artikel 59 van de verordening van 2016, maar wel om het artikel 59 van de verordening van 2019, die de verordening van 2016 aanpast.

Ik heb daaromtrent wel contact gehad met het Federaal Agentschap voor de veiligheid van de voedselketen (FAVV), gelet op de betrokkenheid van de volksgezondheid. Wat hebben ze mij geantwoord? Ik lees even voor: “België heeft op de laatste werkgroep bij de Commissie” – en er wordt hier gezegd op 26 november 2020 – “deze problematiek en de onhaalbaarheid ervan opnieuw aangehaald. De Commissie had daarover eerder al signalen ontvangen.”

Ik haal hierbij twee punten aan. Wat de verblijfsperiode voor duiven betreft, heeft de Europese Commissie op het overleg van 26 november voorgesteld om de verblijfsperiode voor duiven van 21 dagen op 0 dagen te brengen in het kader van het wekelijks sportevenement. Wat de gezondheidscertificatie van de duiven betreft, is de Europese Commissie nog niet geneigd om van het principe van de certificatie van duiven voor sportwedstrijden af te stappen. België, en dat is dan het FAVV, kan bilaterale overeenkomsten maken met de buurlanden om dieren, waaronder duiven, in specifieke gevallen toe te laten zonder certificatie. Het betreft evenwel activiteiten in de grensgebieden, al zijn de afstanden daarvoor niet gedefinieerd. Het zal afhangen van het overleg met Frankrijk, of en hoe ver de duiven zullen mogen gaan zonder certificatie. Het FAVV heeft alvast een tekst met vragen en voorstellen overgemaakt aan de Europese Commissie om de impact van de certificatie maximaal te reduceren, want ook voor hen wordt dit anders een zeer zware opdracht. Indien de regelgeving niet wordt gewijzigd, spreken we over minstens 344.000 certificaten per wedstrijdseizoen, op te stellen door het FAVV en te betalen door de duivenliefhebber.

Als zich dat zou doorzetten, betekent dat een ongelooflijke administratieve last voor de federale administratie; 344.000 certificaten per wedstrijdseizoen is totaal van de pot gerukt. Die kost zou dan bovendien ook nog eens verhaald worden op de duivenliefhebber. Ik denk dat we daar dan het licht kunnen uitdoen. Tot mijn spijt moet ik druk zetten op het FAVV om via die omweg druk te kunnen zetten op de Europese Commissie.

De heer Deckmyn heeft het woord.

U hebt uitgelegd waarom u geen rechtstreeks initiatief kunt nemen omdat dit voor een groot deel een federale kwestie is. Ik moet wel toegeven dat ik de vraag initieel bij u als minister van Sport had ingediend in het kader van de duivensport als een sportief gegeven. Ik ben echter hier terechtgekomen. Toch bedankt omdat u navraag deed en ons hier bijkomende informatie heeft bezorgd.

Uw slotbemerking vind ik wel heel belangrijk. Blijkbaar beweegt er wel wat op Europees niveau en ziet men in dat de impact van dat certificeren veel te groot is en een ongelooflijke administratieve last met zich meebrengt. U hebt daar zelf naar verwezen.

Tot slot wil ik u bedanken omdat u in de toekomst dit dossier zal opvolgen, al is dat weliswaar via een omweg, om er zo voor te zorgen dat deze problematiek voor een groot stuk kan worden opgelost. 

Minister Weyts heeft het woord.

Ik heb het nu alleen over de relaties met en de wedstrijden in Frankrijk gehad, maar er is bijvoorbeeld ook nog Barcelona. Ik hoop dat men tot enig inzicht en pragmatisme zal komen. Ik kan me niet inbeelden dat dit de intentie is en ik hoop dat de regeling op het vlak van de vrijstelling wat soelaas zal kunnen bieden.

De vraag om uitleg is afgehandeld.