|
21 feb 2021 |
16:49 |
|
Geef hopsheuten als afhaalmaaltijd
Luc Van Langenhove bij zijn hopscheutjes in Meldert. De grond wordt met de riek opengelegd waarna de scheutjes handmatig geplukt, gesneden en schoongemaakt worden, wat het product duur maakt.
|
Zijn afnemers zijn veelal gekende sterrenrestaurants, maar die zijn noodgedwongen dicht en ook de takeawayformule slaat daar minder aan. En dus blijft Luc (46), de enige professionele hopboer uit Aalst, met zijn witte goud zitten. Hij lanceert nu een oproep om scheutjes bij hem te kopen of de lekkernij via takeaway te bestellen.
Hop is een echt streekproduct. Naast Aalst is Poperinge gekend als echte hopregio. Door de goedkope invoer uit het buitenland stopte in de tweede helft van de vorige eeuw echter de enige hopboer na de andere. In Aalst zijn er nog drie over: twee gepensioneerde landbouwers, Roger Baert uit Meldert en Alfons Temmerman uit Erembodegem, en een professionele hopboer, Luc Van Langenhove uit Meldert. “Mijn familie teelt al generaties lang hop”, vertelt Luc. “Er stond hop zover je kon zien: eerst voor het bier maar die markt stortte in door de import, ik ging verder met de scheutjes.”
Waarom hij nog de enige is die er zich dagelijks mee bezighoudt en zijn brood mee verdient? “Om de toestellen terug te betalen die nodig zijn, moet je minimum twintig hectare hop zetten. Ik heb nog de installaties van mijn ouders waarvan ik gebruik kan maken.”
Het meeste gebeurt echter nog steeds met de hand. Dat, en het feit dat het schaars en heerlijk is, maakt het streekproduct zo duur. “Je kan twee uur snijden voor je een kilo hopscheutjes hebt”, zegt Luc. “Ik doe daarvoor beroep op seizoensarbeiders die maandag starten.”
Maar nu de restaurants nog steeds dicht zijn, dreigt Luc nog zwarte sneeuw te zien. “Vorig jaar viel ik op nul terug, er was zelfs geen takeaway. Nu bestaat dat wel, maar de zakenmensen die normaal dure menu’s eten, kopen veel minder eten om mee te nemen. Ik hoor van de restaurants waar ik lever dat zij terugvallen op amper tien procent. Neem daarbij dat de hopscheutjes maar één maand in het jaar verkocht kunnen worden: in maart wanneer ze echt vers zijn. Ik ga ze niet snijden als ik ze niet kan verkopen, aangezien ik de uurlonen ook moet betalen.”
Een groot deel van drie hectare hopscheuten dreigt nu in de vuilnisbak te belanden. Luc doet daarom een oproep: “Ik hoop dat restaurants nog op de kar springen en een afhaalmenu met hopscheuten samenstellen. En dat de mensen eens een gerecht met hopscheuten bestellen, om de lokale kweker een beetje te steunen. Want wij kunnen geen premies genieten”, zegt Luc. “Ook particulieren die geïnteresseerd zijn in de scheutjes, mogen mij zeker contacteren.” Dat kan via de website www.hopscheuten.eu. “Ik heb een spaarpotje en ben niet van plan om te stoppen, maar ik hoop dat het volgend jaar weer een stuk beter wordt”, besluit de landbouwer.
|
|
|
|