Talloze studies tonen aan dat Europa zichzelf in de voet schiet en afhankelijk wordt voor zijn voedselvoorziening. In de huidige onzekere tijden van oorlog in en net naast Europa zou men beter moeten weten. Er zijn duidelijk geen lessen getrokken uit wat zich hier afspeelde 80 jaar geleden.
Het nieuwe Vlaamse pachtdecreet, het parkendecreet en uiteraard ook het stikstofdecreet hebben de ontmanteling van de landbouw enkel kracht bijgezet. Jarenlange verwaarlozing en afbraakbeleid heeft de open ruimte gemaakt tot wat het nu is. Landbouw was en blijft de eerste behoeder van de open ruimte. Als dank hiervoor worden we nu weggejaagd, ook zonder stikstofdecreet. Voor terreinbeherende organisaties is het via schimmige constructies een winstgevend en lucratief spel geworden om met torenhoge subsidies boeren van hun gronden te verjagen.
De kostprijs van de primaire voedselproductie is enorm gestegen. Met alle reeds in voege zijnde en extra Europese en Vlaamse regels die er aan zitten te komen, zal die kostprijs enkel verder stijgen.
Op zich geen probleem, voor zover er extra inkomsten tegenover staan. Dat is niet het geval. Het huidige landbouwbeleid is gericht op het uit productie nemen van goede landbouwgrond en extensiveringseisen zonder dat daar afdoende compensatie tegenover staat. Europa heeft tegenover de hoge eisen immers een fors lager budget gezet, meer werken voor minder inkomen dus.
Europa en de verschillende overheden durven de burger niet confronteren met de gevolgen van de foute keuzes die ze maken De logische prijsstijgingen in de winkels worden door diezelfde overheden immers teniet gedaan door een steeds vlottere markttoegang voor goedkope producten uit derde landen. Veelal zijn deze producten geteeld op een manier die hier verboden is, maar dat mag geen belemmering zijn volgens de Europese instellingen.
De verschillende steunmechanismes die er bestaan zijn meer een vergiftigd geschenk dan steun. Het wantrouwen van de Europese administraties, geruggesteund door onze eigen administraties tegenover landbouwers en bij uitbreiding tegenover elke burger en onderneming heeft geresulteerd in een enorme bureaucratische mallemolen. Het kantelpunt waarbij er meer duurbetaalde personen zijn die landbouwers controleren dan dat er effectief landbouwers zijn, is nabij of misschien zelfs al overschreden. En dan hebben we het nog niet gehad over de vele stuurlui aan de wal. Quasi dagelijks worden we overvallen door profeten die het allemaal veel beter weten. Dat die profeten nog nooit een modern landbouwbedrijf gerund hebben, laat staan er economisch verantwoordelijk voor geweest zijn, hoeft geen belemmering te zijn om volop in de subsidiepot te graaien.
Niettegenstaande hun duurbetaalde rapporten en conclusies geen toekomst bieden voor de doorsnee landbouwer, hooguit voor een enkeling, wegen ze toch op het beleid, met alle gevolgen van dien. Degene die het goed meent en realistisch is, komt niet aan de bak.
De actie van vandaag is de zoveelste noodkreet. Landbouwers vragen niet veel, enkel om hun maatschappelijke taak te kunnen vervullen en eerlijk behandeld te worden. We vragen erkenning als essentiële sector in een steeds woeligere wereld waar zekerheden steeds minder zeker worden.
We hebben recht op een landbouw en open ruimte beleid dat de landbouwer eerlijk behandelt en dito grondenbeleid. Hoe dit moet, daar heeft het Algemeen Boerensyndicaat een helder kijk op met oplossingen die werken.
Meer info bij:
Hendrik Vandamme, voorzitter op 0476 41 51 58
Mark Wulfrancke, beleidsmedewerker op 0498 91 44 22
